TÜİK verilerine göre bir zamanlar tarım ülkesi diye gurur duyarak anlattığımız Türkiye, 153 ülkeden ithalat yapıyor.
2002 yılında 1.6 Milyar Dolar olan tarım ithalatı 2015’te 8.6 Milyar Dolara, bu yıl 12.5 Milyar Dolara yükseldi.
Ne acı değil mi? Anadolu’dan “para kazanamıyorum, niye ekeyim” deyip göç edenlerin çoğunu alışveriş merkezlerinde görüyorum. Ekmedikleri tarlanın parasını geçim yardımı olarak muhtarlıktan alıyorlar nasılsa. Köylerde yoğurdu bile evde yapmayıp plastik kapta bakkaldan almayı “çağdaşlık” sanan tembellikle karşılaşınca üzülüyorum.
Tarım ürünlerindeki fiyat artışına engel olamadığı için ithalata başlayan Türkiye’nin son 15 yıl baz alındığında tarım ithalatı yüzde 600 artış göstermiş. Kooperatifleri kurmadığımız, soyguncu kooperatif başkanlarını gözünün yaşına bakmadan yargıya teslim etmediğimiz sürece Avrupa’nın, Amerika’nın ürettiğine muhtacız.
Paylaştığım fotoğrafa bakıp Cumhuriyetin o parlak onurlu, gururlu kalkınma günlerini hatırlayarak kendimize gelmemiz gerekiyor.
Gıdayı ithal etmek bu topraklarda hazin bir son. Biz modernleşmeyi yanlış anladık. Bu kabul edilemez. Türkiye’de saman, muz, patates, karpuz, elma, soğan, buğday, pamuk ithal edilirken huzurlu yaşayabilir miyiz?
Sadece yerli ürünü alarak bu durumu değiştirebilirsiniz. Aldığınız her üründe etikete mutlaka bakın, ithalse bırakın. Böylece kendi üreticimizi destekleriz.
