Hindistan'da bir sucu, boynuna astığı uzun bir sopanın uçlarına taktığı iki büyük kovayla su taşırmış. Kovalardan biri çatlakmış.
Sağlam olan kova her seferinde ırmaktan patronun evine ulaşan uzun yolu dolu olarak tamamlarken, çatlak kova içine konan suyun sadece yarısını eve ulaştırabilirmiş. Bu durum iki yıl boyunca her gün böyle devam etmiş. Sucu her seferinde patronunun evine sadece 1,5 kova su götürebilirmiş. Sağlam kova başarısından gurur duyarken, zavallı çatlak kova görevinin sadece yarısını yerine getiriyor olmaktan dolayı utanç duyuyormuş.
İki yılın sonunda bir gün çatlak kova dayanamamış ve ırmağın kıyısında sucuya seslenmiş. "Kendimden utanıyorum ve senden özür dilemek istiyorum."
"Neden?..." diye sormuş sucu. "Niye utanç duyuyorsun?..."
Kova cevap vermiş; "Çünkü iki yıldır çatlağımdan su sızdığı için taşıma görevimin sadece yarısını yerine getirebiliyorum. Benim kusurumdan dolayı sen bu kadar çalışmana rağmen, emeklerinin tam karşılığını alamıyorsun."
Sucu gülümseyerek yanıtlamış çatlak kovayı; "Patronun evine dönerken Yolun sadece senin tarafında çiçekler olduğunu ve diğer kovanın tarafında hiç çiçek olmadığını fark ettin mi?... Bunun sebebi benim senin kusurunu bilmem ve ondan yararlanmamdır. Yolun senin tarafına çiçek tohumları ektim ve her gün biz ırmaktan dönerken sen onları suladın. İki yıldır ben bu güzel çiçekleri toplayıp onlarla patronumun sofrasını süsleyebildim. Sen böyle olmasaydın, o evinde bu çiçeklerin güzelliklerini yaşayamayacaktı..."
Eksikliklerimiz ne büyük sıkıntı, üzüntü olur bazen bizlere değil mi? Sanki başka hiç bir şey yoktur da her şey sadece o eksiklikler vardır. Halbuki daha farklı bir göz ile baksak eksikliklerimize, kimbilir nice olaylara, kişilere ne kadar tamamlayıcı olduğumuzu, ne çiçekleri suladığımızı, ne renkler, ne bahçeler yarattığımızı fark edebiliriz tıpkı biraz evvelki hikayede olduğu gibi.
"Düşüncelerini değiştir, dünyan değişsin!" diyor, pozitif düşünme felsefesi tüm dünyada milyonlarca insan üzerinde benzeri görülmemiş bir etki yaratmış olan Dr. Norman Vincent Peale. Aslında ne kadar basit! Sadece baktığımız yönü değiştirmek ya da eksikliklerimizi değere çevirecek yönü bulmak, sıkılıp, üzüldüğümüz bir çok şeyi kimbilir belki de ne büyük bir sevince ve gurura çevirecek. Az veya çok fark etmez, hayat paylaşınca çok daha anlamlı ve güzel değil mi?
