Kral, saraya zamanın en iyi hekim ve şifacılarını getirtir, fakat hiçbiri kuşu uçurmayı başaramaz. Görevi saray ahalisine verir, ancak durumda yine en ufak bir değişiklik olmaz. Son çare olarak tebaasına haber salar ve ertesi sabah şahin yavrusunun bahçede uçtuğunu hayretler içinde görür.
‘Bu mucize kimin eseriyse bulup getirin bana!’ diye emir verir kral. Derhal huzuruna bir köylüyü çıkarırlar.
Kral, ‘Şahin'i uçuran sen misin? Nasıl yaptın? Büyücü müsün sen?’ diye art arda sorarak, anlamaya çalışır işin sırrını.
Köylü, kralın karşınıza çıkmanın verdiği tedirginlik, ama yaptığı şeyin doğruluğu ile titrek sesle yanıtla; “Hoşnutlukla, zor olmadı kralım. Tünediği dalı kestim yalnızca. Yavruda, KANATLARI OLDUĞUNU FARK EDİP UÇMAYA BAŞLADI...”
Alex Rovira’nın İyi hayat kitabında geçer bu anlamlı, ders dolu hikaye. Çoğu kişisel gelişim kitaplarında veya yazılarında kendini tanıyabilmek, potansiyelini keşfedebilmek, gelişebilmek için hep kendi içine yönelmekten bahseder. Evet, bu gerçekten doğrudur zira her şey önce insanın kendinde başlar ama bazen de gelişim bizim başkalarına açtığımız kapıların ardındadır. Bugün biz birilerine kapı aralarız, yarınsa bizim farkında olmadığımız potansiyelimizi keşfi için başkaları bize...
Tüm evrende denge zaten bunun üzerine kurulu değil mi? Ne hep alacaksın, ne hep vereceksin. Alacaksın ama vermeyi, paylaşmayı da bileceksin. Vereceksin ama almayı da unutmayacaksın, alacaksın ki birileri de paylaşmayı öğrensin sayende...
Şimdi bir düşünün bakalım çevrenizde uçabileceği halde dalında kalmış kimler var ve siz onlara uçmayı nasıl hatırlatabilirsiniz?
