Eflatun'a iki soru sormuşlar. Birincisi; "İnsanoğlunun sizi en çok şaşırtan davranışları nedir?
Eflatun tek tek sıralamış;
- Çocukluktan sıkılırlar ve büyümek için acele ederler. Ne var ki büyüdüklerinde çocukluklarını özlerler...
- Para kazanmak için sağlıklarını yitirirler. Ama sağlıklarını geri almak için de kazandıklarını öderler...
- Yarından endişe ederken bugünü unuturlar. Dolayısıyla ne bugünü, ne de yarını yaşarlar...
- Hiç ölmeyecek gibi yaşarlar. Ancak hiç yaşamamış gibi ölürler...
Sıra gelmiş ikinci soruya; "Peki sen ne öneriyorsun?"
Efaltun yine sıralamış;
- Kimseye kendinizi "sevdirmeye" kalkmayın! Yapılması gereken tek şey, sadece kendinizi sevilmeye bırakmaktır.
- Önemli olan;hayatta "en çok şeye sahip olmak" değil, "en az şeye ihtiyaç duymaktır."
Mutluluğu, sevgiyi, iyi ve güzel bir hayatı "çok"larda, dışarıda, duyguların ötesinde aradığımız şu çağda, MÖ 427 - 347 yılları arasında yaşamış Antik/Klasik Yunan filozofu, matematikçi Eflatun diğer adıyla Platon ne de güzel özetlemiş halimizi, değil mi? Demek ki çağlar geçse de, teknoloji, anlayış, bilgi ilerlese de insanoğlunun arayışı hiç değişmiyor. Arayış değişmiyor ama insan da bir türlü bakışını dışarıdan içine yöneltemiyor.
"Arayan bulur" der büyüklerimiz ama sanırım biz ya gerektiği gibi aramıyor ya da tamamen yanlış yerlerde arıyoruz hayatı, mutluluğu. Aslında sadece kendi içimize, sevgi olan yere bakmamız gerekirken, bambaşka yerlere bakıyoruz. Hep dışarıda aradığımız mutluluğu biraz da içimize bakıp, orada arayabilsek kimbilir belki de sonunda onunla buluşabileceğiz.
